ڏيئي جي ساڻِي لاٽ
ڏيئا ڏيئا لاٽ نچي ٿي!
ڪوهيڙي ۾ ساٽ نچي ٿي!
ڏُور پَريان ڏِس هُو ٻيلي ڏانهن!
مندر جا سَڀُ گِهنڊَ وَڄائي،
رستنَ تي پنَ پنَ کي ڇاڻي،
پيرن جِي هر آهٽ ڄاڻي،
ڪونه هَوا ٿِي وقت وِڃائي.
ڏُور پَريان ڪو راڻو ڳائي،
آهڙ جِي ٿو باک ٿُڏي پيو،
رات جو ڪارو رنگ اُڏي پيو،
مُومل جو پيو ماڻو ڳائي.
پُوڄارڻ کي نِنڊ اچي پئي!
ساڻِي ڏيئي لاٽ نچي پئي!