مزاجن جو ڦير
زِندگي شهباز بڻبي ٿِي وَڃي!
رَقصُ پنهنجو جابجا گيڙوءَ وَڳن!
ڪيرُ مُنڪر سَچَ کي ڪونه ٿو مَڃي!
هر چريائپ کي حُسن آ سانورو!
ڪير ڪنهن جِي ٿو اُگهاڙپ کي ڪَڇي؟
عِشق ويڙهيو آ وَجُد هر بانوِرو!
فاصلن کي ڪير ٿو سامهون رکي؟
رنگتن ڏي نيڻ ٻاجهارا ڀَڄن!
هر ويراني ۾ خُدائي پئي رُلي!
ٽهڪَ ڪنهن جا سَرمَدي من ۾ وَڄن!
واءُ ٿُوهرَ کي تَراشي پيو گُهلي!
بس مِزاجن جو مڙئي ڪُجهه ڦيرُ آ!
سڀ ڪو ساڳيو آهُه بَدلِيل ڪيرُ آ!