اُڃايل اکيون!
نديءَ ۾ پي تڙڳيو اُگهاڙو بدن!
بدن تي نديءَ کي به آئي مڳي!
مڳيءَ ڏانهن نهارون هيون دير-کن!
مُصّور چٽيو ڪو وڏو عڪس هو!
گهڻا رنگَ ڇيڙي اکين ڏانهن ڪيا!
وڻن تي وجد جو وڏو رقص هو!
لڙي سج پاڇا پکين ڏانهن ڪيا!
هرڻ جي اکين ۾ اَڃا اُڃ آ،
نديءَ کي مڳي پر ڇڏي ئي نٿي!
سرابن ۾ ويڙهيل وڏي رُڃ آ!
نِهاري ندي ڪا سڏي ئي نٿي!
نه تصوير ساڳي ٽنگيندا ڪريو!
تماشي کي سمجهي مُصّور چيو!