وِساريو ڪونه آ توکي
پرين تُنهنجي حجابن ۾،
اوجاڳن ئي اوجاڳن ۾،
ڦُٽِي پِرڀات چانڊوڪِي!
وڻنَ ۾ ماٺ ڪيڏِي هئي!
پکين تي نِنڊ جو پَهرو!
ڏِٺوسين ڪونه ٿي چَهرو!
اکين تي ڌُنڌ ايڏِي هئي!
هَلي وئين نيٺ تون گهر ڏي،
اُهو منظر نه ٿو وِسري،
اکين ۾ روز ٿو نِسري،
ڏِسان جنهن پل به ٻاجهر ڏي.
پتو سو ڇو نه آ توکي
!وِساريو ڪونه آ توکي!