نِهارج تون نه موهيڙا
رُڳو هڪ خيال پيو لوڏي،
اُٺي ۾ ڪير آ ايندو؟
خُماريل مُند ۾ توڏي!
پُسائي پاڻ بارش ۾،
چِتائي ڏُور ڪوهيڙا،
چيو هُن هاڻ بارِش ۾،
نِهارج تون نه موهيڙا!
جدائيءَ کي جواني آ!
اسين پوڙها وياسين ٿِي!
گذاري ڏينهنَ حَياتيءَ جا،
مِڙئي پيا وقت ڪاٽيون هيءُ!
ڪجل جو رِڻ سڄو ووڙي!
اکين تي جاڳ پئي ڊوڙي!