ڪولهڻ جو رنگ
مُونکي هيل پگهرُ پيو گُهوري!
ڏُور اُفقَ جا تارا ٿِيندي،
عِشق وئين ڪِٿ مُنهنجو پُوري؟
آڀُون ڪيرُ لُڻي ويو زوري؟
مُنهنجا سنگَ تُون چُونڊي وَڃجان!
مُنهنجي ڀيلَ ٿئي پئي ڇورِي!
پيلا رَنگُ تُون چُونڊي وَڃجان.
گُهونگَهٽَ ۾ پئي ڪولهڻ مُرڪي!
جنهن جو ڏاٽو تيز وَهي پيو،
ڪيرُ وَيو آ ڳولهڻ مُونکي!
اُن جو هاڻِي پيرُ ڊَهي پيو.
ڄاڻُ مَٿان وَسڪارو ٿِيندو!
ڪولهڻ جو رَنگُ ڌوپِي وِيندو!