لاڙ
مُنهنجو ديسُ ڇَڏي وئين آخر،
مُونکي تُنهنجي ڪِينجهرَ ٽوڙيو،
لاڙُ پيو ڇُلڪي اَندر ٻاهر.
تُنهنجا سازَ پروڪا ساڳيا،
مُنهنجي رُوح سان رَنگجِي ويا هِن،
پهرين ماٺُ هئا اَڄ جاڳيا،
دردَ تَڏهن ڪُجهه وَنگجي ويا هِن.
مُونکي تُنهنجي مَنظرَ ڳوليو،
مُنهنجا پيرَ گُهليا پئي تولئه،
پياسي دِل جي پَنڇِيءَ ٻوليو،
تُنهنجا مَٽّ ڇُليا نه مُون لئه.
توکي هيل ڇَڏِيندو ڏِسجان!
تُنهنجو لاڙُ لَڏِيندو ڏِسجان!