ارپنا
پنهنجو ڪچو پڪو، کارو کٽو نثر، وزني بي وزني، تسخيده مزاحِيه يا هجويه يا شاعريءَ کي جناب حضرت باب العلم عليه السلام، واجب الاحترام مرشدن استادن يا ابي، امڙ، نانين، ڏاڏين جا نالا کڻي، انهن کي ڪيئن ارپيان؟
مون کي ماري ٿو مَرمُ!
البته انهن محبتي روحن کي کڻي ارپجي، جن کي اڳئي خبر آهي ته، هن قسم جو واڌو ڪاٽو ادب، چائت پائي چِت ۾، سنهون ڪَتيَل نه سهي، رنڍن روڙيل ضرور ٿي سگهي ٿو. تنهن ڪري ويهي ڪا تور تَڪَ ڪن.
يا اڻ توريو اگهائين سا مرضي محبوبن!
سَگِ ڪُوءِ سروري
زخمي هالائي