هڪ وضاحت
پرائمري ۾ هوس ته فاضل استاد درخواست وغيره جي آخر ۾ ’واڌو ادب‘ يا ’حدِ ادب‘ لکڻ سيکاريو. ليڪن مون کي اها خبر اڃا تائين پئجي ڪا نه سگهي آهي ته ادب جي حد، واڌُو حد ڪيستائين آهي! ’ڪنڌيءَ ساريان ڪانه‘ باقي رهي ڪائي حد... حد سا بنائڻ وارن ايتريقدر بنائي رکي آهي، جو ادب جو به عقل گم آهي! سائين امداد حسيني، ادا حميد شهيد جو ڪتاب ’هيڪلايون‘ جي مهاڳ صفحي نمبر 9 موجب لکيو آهي ته، ”شاعر هڪ باغي روح آهي. هُو نه رڳو مڙهيل نظرين کي للڪاري ٿو بلڪه نوان نظريا به ڏي ٿو. ائين تقليد کي به ٿڏي ٿو.“
ان ضمن ۾ عرض آهي ته هي فقير باغي واغي قطعي ڪونهي البته لاشعوري طور تڪڙ ۾ ڪو هڪ اڌ نئون پراڻو نظريو (مڙهيل يا غير مڙهيل) للڪارجي به ويو هوندو ته هوندو، انجو خير آهي باقي رهي تقليد يا ان کي ٿڏڻ واري ڳالهه سو ان جي پاڻ کي اصل خبر ڪانهي.
زخمي هالائي