حمد
نشاني بي نشان جي آهي ڪعبي جي ڪنارن ۾
سندس جلوي جو مظهر آ مديني جي منارن ۾
زمين افلاڪ و مهر و ماه ۽ سڀني ستارن ۾
اٿم محبوب هڪڙو جو رهي ٿو لک هزارن ۾
هي اهڙو راز آهي جو سمايل ٽيهه پارن ۾
مگر هت آه بيان ڪرڻو اشارن ئي اشارن ۾
هُو لامحدود اهڙو جو مڪان ۾ لامڪاني آ
مگر مون وٽ رهي ٿو بيڪران دل جي ڪنارن ۾
حسين اهڙو جو آهي هر مثل کان بي مثل بيشڪ
مگر ذوقِ نظر منهنجو ٿو ڳولي حسن وارن ۾
طلب سان گڏ اڃا ڪجهه ٻيو به ٿو ڪرڻو پوي پيارا
جي ٿيندين مدعي ’زخمي‘ ته رلندين ريگزارن ۾