هٽائيندو آ رُخ تان جيئن نقاب آهسته آهسته
ته ڄڻ ڪڪرن مان نڪتو ماهتاب آهسته آهسته
سوالِ وصل تي آتش فشان رخسار شرمايا
شگفته ٿيو دَهَن مثلِ گلاب آهسته آهسته
مجازيءَ يا حقيقيءَ جو ادب آداب ساڳيو آ
سوال آهسته آهسته جواب آهسته آهسته
شبِ هجران جي زخمي بيقراري هُوبهو اهڙي
پچي ٿو ڪوئلن تي جيئن ڪباب آهسته آهسته
سراپا جو تصور جيئن اچي ٿو ذهن ۾ ’زخمي‘
وڄي ٿو دل اندر جيئن ڪو رباب آهسته آهسته