شاعري

واڌُو ادب عرف حَدِ ادب

سائين زخمي هالائيءَ جي تحرير ۾ لفظن جي جادوگري ۽ سحرانگيزي جداگانہ آهي، جيڪا هر ڪنھن تخيلق نگار جو نصيب ڪونھي. ان سموري عمل ۾ جتي قدرت پاران ڏات جو عمل دخل آهي، اتي ڪُھنہ مشقيءَ سان گڏ رفاقتن جو بہ وڏو هٿ آهي. ڪتاب جي پھرين حصي ۾  ۾ زخمي ھالائيءَ جو نثر جڏھن تہ ٻئي حصي ۾ سندس شاعري شامل آھي.

Title Cover of book واڌُو ادب عرف حَدِ ادب

گدڙ ڙي گدڙ

گدڙ ڙي گدڙ


چون ٿا گرهوڙي بادشاهه پيشين گوئي ڪئي هئي ته اهو وقت جلد اچڻ واور آهي، جو سنڌ کي گدڙ کائيندا... گدڙ معنوي اشارو آهي تنهن ڪري مشتري هوشيار باش... جيڪڏهن غور سان ڏٺو وڃي ته هن وقت رڳو گدڙ ڪونه پيا ڪرٽين، پر بگهڙ ۽ السيشن ڪتا به دعوتِ شيراز ۾ شامل ٿي ويا آهن... ڏاندن ويچارن جو گذر سفر مزدوري ۽ هارپي تي آهي... سو هاڻي وڏي بگهڙ وري زميندارن کي ختم ڪرڻ جو راڳ ڀيروي سُر ۾ آلاپڻ شروع ڪيو آهي.
ٻئي درجي ۾ پڙهيو هوسون ته جعفر نالي هڪڙي ڌراڙ ويچاري پهرين کڻي چرچو ڪيو هو ته، ”وارو ڪريو ٻڪرين ۾ بگهڙ...“ ماڻهو ڪهاڙيون کڻي آيا مگر هاڻِي جفعر جو اولاد ڏينهن رات مائيڪ تي رڙيون پيو ڪري ته، ”وارو ڪريو... گدڙ ڏند تکا ڪريو، ڪاهيندو اچي...“ پر اسين سڀ صدورا ثقافتي سردار دهل شرنائيون کڻيو پيا نچون ٽپون ته، ’ماما ماما مار گدڙ کي... او ماما ماما مار گدڙ کي... نور نور سانڊو‘ ليڪن ماما سائين الُوٽ ٿيو ڪرسيءَ تي ويٺي پيو ننڊون ڪري... ۽ گدڙ، سانڊي سان صلاحي ٿيو في الحال ته وڏيون وڏيون تقريرون پيو ٺوڪي... پوءِ شايد سوئرن ۽ هاٿين سان گڏجي يڪي ڀيل ڪندو ۽ عهدا سنڀاليندو...