سخن فهمو! شاعرو!
گر اوهان کي هر طرف ڏسجن پيون
پسجن پيون
هُو اهي ڪاريون اکيون... ڪجليون اکيون
سهڻيون ۽ من مهڻيون اکيون
ڇو! مگر اي سخن فهمو! شاعرو!
ڪين ڪڏهين ڀي نظر آيون اهي
جيڪي سدا محروم ۽ مغموم ٿيون
مظلوم ٿيون ۽ چند سڪن جي ڪري مطعون ٿيون
مجبور ٿيون... مقهور ٿيون
جي اوهان کي ٿيون اشارن ئي اشارن ۾ پُڪارن
المدد!... يا المدد!
اي سخن فهمو! شاعرو! چاره گرو!
آزاد نظم