سچي ڳالهه وڏڙا سڀن جا چون ٿا
ته جيڪي وهن ٿا اهي ئي لهن ٿا
ڪڏهن هڪڙا فوٽو ڪڏهن ٻيا لڳن ٿا
زمانا عجب رنگ تنهنجا رهن ٿا
نڪي دل ڏين ٿا نڪي دل وٺن ٿا
رڳو واڇ ٽيڙي ادا سان ملن ٿا
وڏا ايڪٽر ۽ اداڪار آهن
خوشيءَ ۾ روئن ٿا، غمن ۾ کِلن ٿا
ڪبوتر به لڪ لوڏ سهڻي کان سکيا
۽ پڻ مور هن کي ڏسي ناچ ڪن ٿا
سدا آسرن انتظارن ۾ آهن
اچو ٿا جِيَن ٿا وڃو ٿا مرن ٿا
هجر ۾ هُو گم سم ۽ چُپ چاپ آهن
نه ڪنهن سان ڪُڇن ٿا نه ڪنهن کان پُڇن ٿا
سڏائِن ٿا ’زخمي‘ مگر هر ڪنهين کان
سڀئي گهاءَ دل جا لڪائي گهمن ٿا