بيادِ استاد خليفو محمد عمر اختر هالائي
غزل
وري هم پياله و ساغر نه آيو
وري ٻيو علم جو گوهر نه آيو
چکائي جنهن چُڪي مونکي چريو ڪيو
اهو سهڻيءَ سندو ميهر نه آيو
نه آيو عشق جو استادِ ثاني
نه آيو همسرِ اختر نه آيو
دلين جو درد دل وارو ئي ڄاڻي
اهو بي درد کي ڪنهن پر نه آيو
حياتي وقف ٿي جنهن جي ڏسڻ لئه
نه آيو سو دمِ آخر نه آيو
هڪ ئي پيالي ڏنيون واعظ کي ديدون
وري ٻيهر کڻي دفتر نه آيو
شبِ وعده هُو آيو هوندو ليڪن
مون کي روئندو ڏسي اندر نه آيو
رهڻ راضي دلِ ’زخمي‘ بهرحال
اچڻ هن جو نه هو بهتر نه آيو