قطعه
دائمان قائم رهي غربت ۾ عزت آبرو
واليءِ يثرب يتيمن جي اها ئي آرزو
گوشهءِ چشمي بما ڪن رحمته للعاليمن
’روح رمزي‘ اَهنجي قدمن ۾ ٿئي شل سرخرو
تاقيامت بارگاهِه سروري قائم رهي
منبعِ علم و ادب جي برتري قائم رهي
طالب الموليٰ جي ورثي جو امين آهي جميل
دردوندن جي دلين جي دلبري قائم رهي
سڀئي شاعر سندءِ آهيون ثناگر طالب الموليٰ
به فيضِ سروري مداح و مظهر طالب الموليٰ
سموري عمر تو علم و ادب جي آبياري ڪئي
ملي پوين کي توفيقِ تواتر طالب الموليٰ
خوش هجي ساقي سدا آباد مئخانو رهي
رند سڀ راضي هجن ڀرپور پئمانو رهي
دم قدم سان جيڪي محفل ٿا مچائِن عيد تي
تن جو مولا تا ابد آباد خسخانو رهي
جن جو سرور پير آ تن لئه کنڊون کير آ
فهم جنهنجو فڪر آ سو منهنجو والي وير آ
طالب الموليٰ آ جنهنجو جد امجد سو فقير
ڀرجهلو بيشڪ ڀلو مڙني سندو سو مير آ
فقراءَ تي آ نانِ تروتازه جو طواف
زردار پڻ ڪري ٿو سگِ مرده جو طواف
حجاج تي به آه مقرر طوافِ سنگ
عشاق تي به آه دلِ زنده جو طواف
هونئن ته حسن و عشق جي تخليق آهي ڌار ڌار
پر ڪٿي ڪنهن ۾ ته ٻئي يڪ رنگ و يڪجا ٿيو وڃن
خود مصور ان طرح آ پاڻ کي ظاهر ڪيو
جو نمايان صورتِ ساقي ۾ جلوا ٿيو وڃن
قطعه
تون آ منهنجي خانهءِ دل جي پري
روز ڪا ديدار جي کولج دري
مون ته هاري نيڻ دل ٺاري ڇڏي
تو رُنو ڀي ڪونه تنهجي ڪيئن ٺري
تو سوا منهنجي سري ئي ڪانه ٿي
باوفا دلدار تنهنجي ڪيئن سري
رخِ واعظ بوقتِ نزع عاشق تي حرام آهي
رخِ جانان پَسِي پوءِ موت کي آسان ڪري ڇڏبو
ڪيو هو يار پهرين پاڻ خود گهر ٻار سر صدقي
جواباً نقشِ پا تان ساهه سر قربان ڪري ڇڏبو
صلواة و صوم سان پڻ مقصدِ دل گر نه ٿئي حاصل
ته پوءِ ضربِ جبين سان وا درِ جانان ڪري ڇڏبو
درِ جانان تي پهچي پوءِ موٽڻ آه بي ذوقي
سرِ خود زيرِ بارِ منت دربان ڪري ڇڏبو