عيد غزل
پرين جي پيار جو پيالو پياريندين ته خوش هوندين
جمع جي رات جيءَ جيئڙو جياريندين ته خوش هوندين
جوانيءَ ۾ رسي وئين يار پرتو آهين پيريءَ ۾
اٿئي جهڙو به تهڙي سان نڀائيندين ته خوش هوندين
رُکن روزن جي خشڪين ۾ پيا آهن چپ ئي ڦاٽي
انهن تي پنهنجا لب لالڻ جي لائيندي ته خوش هوندين
اول توکي ڏسان پوءِ چنڊ کي ٿا ڳوليون گڏجي
ٻئي آخوند جون آسون پڄائيندين ته خوش هوندين
هلالِ عيد اُلهي تنهنجي پيشانيءَ ۾ ويو پيهي
وري ’زخميءَ‘ کي چوڏهينءَ تي چمائيندين ته خوش هوندين
نوان نَوَ ڏينهن مس هلندئي، اڳي وانگر ڇڏي ويندئي
پراڻن کي وري پنهنجو بنائيندين ته خوش هوندين
اٿئي پوڙهو پٻو ’زخمي‘ مگر توسان ٺهي ويندو
ڪسي ڪانڊي هلي ويندو هلائيندين ته خوش هوندين
ڪراچيءَ جي حڪمين کان گهڻئي پئسا ڦرايا ٿئي
جي ’زخمي‘ کي به ڪجهه ڏوڪڙ ڏياريندين ته خوش هوندين