قطعه
عيد آئي تون نه آئين ڇا ٿيو
مون به روئي رات آ ڪاٽي ڇڏي
عشق جو ماآل سمجهي درد غم
عيد ڏينهن سڪرات آ ڪاٽي ڇڏي
ڪالهه قرباني ڪيم دل سان سچي
ديگ ڪورم جي مگر ٿي پئي ڪچي
عيد جو ٻڪرو ته مون ڪيو ٿي حلال
نفس جو گابو مگر ويو هو بچي
چؤڻي قيمت ۾ مليو پر ناهه ان جو خيال
هنيئين جو ٽڪر پيٽ ۾ ان جو به ناهي ڪو ملال
سِير جهٽ پٽ ۾ وجهي چاپُون رڌي کائي ويس
نفس جو ٻڪرو مگر مون کان نه ٿي سگهيو حلال
ٻڪر جي قيمت ۾ هڪ مرغي ملي
سو اسان پڻ ڪالهه قرباني ڪئي
کَلَ بدران هاف مرغي ويا کڻي
مدرسي وارن مهرباني ڪئي
ٻڪر هو مهنگو سو ڪورم ۾ کڻي آلُو وڌو
پر ٽرائي ڊِيش سوڌي دلربا اڇلي ڏنم
پوءِ ’زخمي‘ واعدو ٿيو عيد جي ٻئي ڏينهن جو
سو اٿم ٺاهي ڪڙهائي دال جي گرما گرم