آتم ڪٿا / آٽوبايوگرافي

جيڪي ياد پيوم

فتاح ملڪ سنڌ ۽ سنڌين جي دردن جو احساس رکندڙ ۽ انھن کي شاعريءَ يا نثر ذريعي نمايان حيثيت ڏيندڙ شخص آھي. فتاح ملڪ پنھنجي يادگيرين ۾ اھڙا ورق پڻ کوليا آھن جيڪي نہ اعتبار ۾ ايندڙ آھن، خاص ڪري شيخ اياز ۽ ٻين بابت جيڪي اڳ ڍڪيل ھيا. فتاح ملڪ ھن ڪتاب ۾ ننڍپڻ جي يادگيرين، عوام جي مثالي نمائندن، اسڪولن ۽ مدرسن جي ماحول، گهر ڀاتين، خيرپور ۾ گهاريل ڏينھن، ون يونٽ جي تحريڪ، نوڪريءَ لاءِ جاکوڙ، سکر جي اڻمٽ يادن ۽ شخصيتن، غربت ۽ وڪالت جي ڏينھڙن، شاگرد جدوجھد، پرڏيھہ ياترا، ھندستان ۽ چين جي يادن، ڀلي پار جي سفر، سميت ڪيئي يادون شامل ڪيون آھن.

  • 4.5/5.0
  • 148
  • 39
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • فتاح ملڪ
  • ڇاپو ٻيون
Title Cover of book Jeki Yaad Payom

هندستان جا ڪميونسٽ

مان جڏهن پنجين انگريزيءَ ۾ هوس تہ ان وچ ۾ روسي انقلاب اچي چڪو هو، چين ۾ بہ انقلاب اچي ويو، غريبن، مسڪينن، هارين، مزدورن ۽ ڏتڙيل ماڻھن سامراج ۽ سامراجيت جي قھري ڪوٽن کي ڪيرائي وڌو هو، ڪارل مارڪس ڄائو جرمني ۾ ۽ انقلاب روس ۽ چين ۾ اچي ويو، سڄي دنيا جي لٽيرن ۾ ڦرڦوٽ پئجي وئي، اسٽالن ۽ مائوزيتنگ سڄي دنيا جي سيني تي فتح جا جهنڊا کوڙي ڇڏيا هئا. چون ٿا تہ انقلاب کان اڳ لينن پنھنجي دوستن کان پڇيو هو تہ انقلاب ۾ مکيہ قدم ڪھڙا کڻڻا آهن؟ جواب مليو تہ جيڪي ضروري شيون آهن، انھن کي بچائڻو آهي ۽ غير ضروري کي ختم ڪرڻو آهي. مطلب تہ جن کان سواءِ ملڪ نہ ٿو هلي سگهي، انھن کي بچائڻو آهي، جن کان سواءِ ملڪ هلي سگهي ٿو ۽ اهي انقلابي قدمن ۾ رڪاوٽون وجهندا انھن کي ختم ڪرڻو آهي يعني ڊاڪٽر، انجنيئر پلمبر، اليڪٽريشن وڪيل، شاعر، شيڪنوڪريٽس کي بچائڻو آهي، ڇاڪاڻ تہ انھن کان سواءِ ملڪ نہ هلي سگهندو، باقي جاگيردارن، سرمائيدارن ۽ موالين کي ختم ڪرڻو آهي، جو انھن کان سواءِ ملڪ هلي ويندو تہ فقط اهو پر اهي انقلاب ۾ رڪاوٽون وجهندا.
هندستان کان سجاد ظھير جي ٽولي سان جيڪي ڪميونسٽ دوست پاڪستان آيا، انھن ۾ حسن حميدي ۽ علي مطاهر جعفري جيڪو جسٽس علي اسلم جعفري جو والد هو، اهي بہ هئا. حسن حميدي اسان جي پنوعاقل جي هاءِ اسڪول ۾۾ اچي استاد ٿيو ۽ اسان جا انگريزي جا پيرڊ وٺڻ لڳو، اسان جو ڪلاس ٽيچر سائين علي شاھہ هڱوري وارو هو ۽ هيڊماستر مسٽر بدرالدين علوي هو، زبردست منتظ۾ هو، مولوي فتح محمد عربيءَ جو استاد هو، ڪميونسٽن پاڪستان جي تحريڪ جي حمايت ڪئي هئي پر کين خبر ئي نہ پئي تہ هيءَ هڪ سامراجيت جي رياست قائم ٿي آهي ۽ سمورن مسلمان ملڪن جن ۾ خلافت بچاءِ ملوڪيت انگريزن قائم ڪرائي هئي، هي بہ انھن جي يونين ۾ SEATO ۽ CENTO بغداد پئڪٽ وغيرہ ۾ شامل ٿي ويو هو، انھن سڀني سامراجي قوتن جو لٺ سردار وڏو سامراج آمريڪا هو، ان جي پناھہ ۾ اچي چڪا هئا. هندوستان ۾ تہ آزاديءَ کان اڳ منصوبابندي ڪري ان جي ليڊرشپ پنھنجو ڪلاس ڪئريڪٽر بدلي عوام ٿي چڪي هئي ۽ سامراجيت جا جيڪي بہ ڳڙھہ هئا، انھن کي تهس نهس ڪيو ويو هو، پر هتي تہ معاملو ٻيو هو، حميدي صاحب تمام ذهين، پڙهيل، ڳڙهيل، اديب، شاعر ۽ انقلابي ذهن رکڻ وارو ماڻھو هو، سو ڪلاس وٺندي اوچتو ڪانٽو مٽائي ڪميونزم تي اچي ويندو هو، ڊاڪٽر اعزاز نذير بہ ڪڏهن ڪڏهن وٽس ايندو هو، سو انھن ٻنھي جي نظرِ ڪرم مون تي پئي، حالانڪہ منھنجو گهراڻو اسلامي ۽ ديني خيالات جو هو، حقيقت ۾ اسلام بہ غريبن ۽ مظلومن جو مذهب آهي ۽ سامراجيت جي خلاف آهي پر ان تي جو سرمائيدار ۽ جاگيردار سامراجي قوتن جو قبضو ٿي چڪو آهي. ان ڪري ان تي عوامي گهٽ سامراجي وڌيڪ رنگ چڙهي ويو آهي.
بھرحال مان حميدي صاحب جي ليڪچرن مان متعاثر ٿيندو ويس، اوچتو هڪڙو واقعو پيش آيو، جنھن معاملا وڌيڪ اڳتي ڪري پڏيو، اسان جي لوڪل بورڊ جي پريزيڊنٽ صاحب آغا بدرالدين دراني سوا لک روپيا غريب شاگردن جي فنڊ مان ڪڍي ڳڙهي ياسين جي اسڪول ڏانھن ٽرانسفر ڪيا ۽ اسان جي پياري استاد سائين علي شاھہ کي بہ بدلي ڪري ڳڙهي ياسين موڪليو، چوندا آهن تہ اڳ ئي نچڻي ويتر پونس گهنگهرو وارو معاملو ٿيو، حميدي صاحب اسان کان خون مان قلم ڀرائي هڪ اپيل شھر ۾ ورهائي اسڪول بند ٿي ويو، مون هڙتال ڪرائي، معاملو تمام وڌي ويو، جڏهن اسان کي هڪ بس ۾ زبردستي ويھاري سکر جي ڊي سي وٽ پھچايو ويو، ڌمڪايو ويو، بابو اڳ روينيو کاتي ۾ ان کي بہ هيسايو ويو. ڀاءُ بہ استاد، پر مان ڪنھن دٻاءَ ۾ نہ آيس، هڙتال جاري رهي. حسن حميدي تي ٻين ڪميونسٽن وانگر گرفتاري جا وارنٽ جاري ٿيا ۽ هو غائب ٿي ويو.
اسان پنجين انگريزي جو امتحان وٺي اسڪول هاءِ اسڪول مان گهٽائي، پنج درجا ڪري مون کي ليونگ سرٽيفڪيٽ ڏئي روانو ڪيائون. خيرپور ميرس ۾ منھنجو مامو ايڪسائيز ڊپارٽمنٽ ۾ هو، اتي ڇھين انگريزيءَ ۾ مون کي ناز هاءِ اسڪول ۾ داخلا ملي ۽ مان پنو عاقل ڇڏي خيرپور هليو آيس.