ناٽڪ رنگ
اهو ڊرامو اسان رجبي 27 تي پير ڳوٺ جي ڦٽل سئنيما ۾ ڪيو، ان جي اجازت پير پاڳاري اسان کي ڏني، مسافرخاني ۾ رهائش ۽ ماني جو انتظام بہ ڪري ڏنائون، ٽڪيٽون سڄي پير ڳوٺ جي بازا ۾ هر دڪان تي وڃي ڪيوسين.
هڪڙو ٻيو ڊرامو ”مومل راڻو“ جيڪو ڏاو ڪامياب ويو، اهو اسان خيرپور جي مير علي مراد ٽاڪيز ۾ ڪيو، جيڪا هينئر ڊهي وئي آهي. ان جون ٽڪيٽون بہ هيڏي ساري شھر خيرپور جي هر دڪان تي وڃي وڪيوسين. ڊرامو سائين مشتاق عباسي جو لکيل هو، مشتاق عباسي صاحب هڪ انتھائي غريباڻي گهر ۾ نھايت سادگي سان رهندو هو، علم، ادب جو ڄاڻو ۽ خاموش طبيعت رکڻ وارو ماڻھو هو، ان ڊرامي جي ڪمائيءَ مان ڪجهہ رقم مشتاق صاحب کي بہ ڏني سون. اهو ڊرامو بعد ۾ اسان کان غلام مرتضى شاھہ عرف ڏاڏا شاھہ اهو چئي وٺي ويو، تہ سنڌي ۾ ”مومل راڻو“ فلم ٺاهيندو، فلم تہ ڪانہ ٺھي باقي ان جا گانا نورجھان جي آواز ۾ جڳ مشھور ٿيا. فلم مھانگي ڪاسٽيوم ۽ گهڻي بجيٽ واري هئي. هن ۾ ڊريس وغيرہ جو چڱو ڀلو خرچ هيو، سائين مولائي مڙس، خيچ نہ ڪري سگهيو، ان جو ڊائريڪٽر ڪافي عرصي کان پوءِ جڏهن مان وڪالت ۾ هيس تہ اسان وٽ آيو، شايد سندس نالو عبداللطيف هو، ڊائريڪٽر صاحب جو خيال هو تہ هڪ تہ هن فلم کي گهڻي خرچ کان بچائڻ جا طريقا ڪڍو تہ مومل ۽ هير و راڻو نوان ۽ ماڊرن هجن. يعني مومل ڀل شلوار قميص ۾ هجي پر راڻو فل سوٽ ۾ اٺ جي بجاءِ ڪار استعمال ڪري، ٻيو ڊائلاگ هڪ ڪلاڪ ۾ ختم ٿين. اها فلم بہ ڪانہ ٺھي ۽ استاد مشتاق جو اسڪرپٽ بہ الائي ڪيڏانھن هليو ويو. استاد مشتاق عباسي جو هڪ پٽ سينئر جج آهي.
ان ڊرامي ۾ عطا محمد مومل جو ڪردار ادا ڪيو ۽ هدايت بلوچ جي چاچي غلام مصطفى راڻي جو ڪردار ادا ڪيو ۽ مون کي ناتر جو ڪردار ادا ڪرڻو پيو.
اسان سائين ڏاڏا شاھہ جي مدد سان هڪڙي فلم ”داغ“ بہ گهرائي ۽ جاويد ٽاڪيز ۾ هلائي سين پر ان ۾ اسان کي نقصان ٿيو، سائين ايتري مھرباني ڪئي جو هن اسان کان سئنيما جو ڪرايو بہ ڪونہ ورتو.
بھرحال سنڌي ادبي سنگت خيرپور ڪافي فنڊ گڏ ڪيا، جيڪي اسان مرڪز حوالي ڪري ڇڏيا.