ٻُڌو آ ته
۽ گُلن جي ٽوڪري ڀَري
صبح کان هُوءَ گهران نڪري وئي آ
ٻُڌو آ ته
ڄاڱري ٻيرن جا وڻ ۽
ٻٻرن جو ڪو ڇو وڪڻي
ستارن جي جهول ۽
گلن جي ٽوڪريءَ سميت
هن جي مجبورين کي
ڪنهن اڻوڻندڙ شخص
ٻنپهرن لاءِ خريد ڪري
پاڻ کي پيار جي راند ۾
چيمپئن قرار ڏياري ورتو آهي
چون ٿا ته
ان سؤدي جو ٻُڌي
شاعر جا لفظ
غم جو ڪارو ويس پائي
پنهنجو پاڻ کي وڪڻڻ لاءِ
بازار مان مايوس ٿي موٽيا آهن!!
ٻُڌو آ ته
اهوئي شاعر
ڇڻيل پنن تي
پنهنجن اکين جا ڳوڙها اوتي
دل جي باغ کي
سرسبز ڪرڻ جي جستجوءِ ۾
اڃا به لڳو پيو آهي
ته من سندس ڏات
وڪامجڻ کان بچي پوي