هوءَ سمنڊ ڪناري تي ڪا سار کڻي آئي
پر ڪنهن به نه ڪئي هُن جي، دردن جي مسيحائي
هُو، سمنڊ جي لهرن ۾ هٿ ساڻ وئي لوڙهي
احساس، اُمنگون ۽ ارمان اڪيلائي
هُن کي به ڪا ڳولا هئي، هُن ڪنهن کي پئي چاهيو
هُئي هن جي خيالن ۾ ڄڻ سمنڊ جي گهرائي
هوءَ تارن جي، جهرمر، هُوءَ مند بسنتيءَ جي
هوءَ پيار جي ديوي هئي ڄڻ سنڌ جي هُئي ڄائي
هُوءَ چنڊ جي ڪرڻن جيان آڪاش مان هيٺ لٿي
هُوءَ سنڌ جو نقشو هُئي يا شاهه جي هئي وائي
هن گيت مڌر ڳاتو مشتاق جو مستيءَ مان
مشتاق تڏهن کان ٿيو هن جو به آ شيدائي
(مرڪزي خيال عبدالغفار تبسم)