رهيو نه ڪجھ آ
رکي هئي ويڙهي
سفيد چادر ۾
دل چري پر
سڙي ڏکن ۾
ڀسم ٿي ويئي
۽ هاڻ دل جي
لٽيل چمن ۾
رت سڙيل جا
نشان باقي
۽ تنهنجي پيرن جي
خيالي کڙڪي
سواءِ جانان
رهيو نه ڪجهه آ
شاعري
دل تہ چوي ٿي
مشتاق ڦل سنڌ جو اهڙو شاعر آهي جنهن وٽ ڏات بہ آهي ته ڏانءُ بہ، هو سادن لفظن ۾ وڏي ڳالهه ڪرڻ جو هُنر ڄاڻي ٿو. هر اهل دل سندس شاعري ۽ خيال کي پنهنجي ترجماني محسوس ڪندو.
- 4.5/5.0
- 10774
- 1143
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مشتاق ڦل
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- پبلشر نوٽ:
- شاعر پاران
- غزل
- تخت جي، تاج جي، درد جي دار جي
- دوستيءَ کي ئي وڌائڻ ٿو گُهري
- دل ۾ ننڍڙو گهر اڏيو ٿم پيار جو
- بالڪُنيءَ ۾ بيٺي بيٺي وار سُڪائي ٿي
- جي ماڻهو آ ته ماڻهوءَ کي به ڪنهن مُنهمان ۾ رکجي
- اوهان وٽ پيار کي پرکڻ جا ماپائي الڳ آهن
- ميڻ جي جسم کي تيز اس کان بچاءِ تون
- هوا ۾ اُڏاري رئو آسماني
- خواب ڪو مونکي خدا جهڙو لڳو
- سجاول، ساڪرو جاتي ۽ مڪليءَ جي هوائن ۾
- جيئن رات مان آيس ته پئي پاٽ سڌي هئي
- پنهنجي الهڙ جوانيءَ ۾ ڪو يار ڪيو هوندئي
- پيار مان دل به ڪا ڀَري آ ڇا؟
- دل جي چَويس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي
- ڪوڙا ماڻهو ڪوڙي ياري نامنظور
- مفلسي ۽ بُک بيماري ته ڏس
- رات جي ٿڌڪار ٿڌڙي روشني
- آئي هلڪي هوا اُجهامي ويو
- درد وڇوڙي پيار جي پيڙا
- ها آواره ماڻهو آهيون
- ڪوڙ وڏو ڳالهائيندو هو
- مون کي ڪيئن وساري سگهندين؟
- ڏک وڇوڙي وارا دل کي ڏاري وجهندا آهن
- ڪنهنجي چوڻ تي هي چوڙيون ٿي پائين؟
- عيد جي ڏينهن به ڪونه ساريو ٿَوَ
- روح ڪنهنجي راه ۾ اٽڪي پيو
- ڳوٺ جي هڪ حَسين، ڇوڪريءَ کي ڏٺم
- اڄ سُتل ڪي سور جاڳائي وئي
- بارشي موسم ۾ سوچيان ٿو متان ساريو هجئي
- پيار پُراڻو ٿيندو آ ڇا؟
- سور سانڍيون ٿي وتي سنسار جا
- هُوءَ هوا هُوءَ ڇوڪري ڪي گيت ڳائيندا ويا
- دُکي دل دُکائي، هلي هوءَ ويئي
- تنهنجي اقرار کي به سمجهون ٿا
- جيون توکي جاني منهنجا ڳولي ٿو
- ڪٿي آهين منهنجا پرين آءُ هاڻي
- گرمين جي موڪلن کي ڪهڙي خبر ته هُوءَ
- المنظر جو منظر دل ۾
- هوءَ سمنڊ ڪناري تي ڪا سار کڻي آئي
- محبت کي سمجهي سگهيو تون به ناهين
- گَهرُ ڪري ويو آ اسان وٽ تنهنجو اوسيئڙو پرين
- تون ئي منهنجو هٿ پڪڙين ها
- جنهن کي چاهيئي سو ملي ويو ٿي چري
- رنگ تنهنجا روپ تنهنجا او پرين
- زندگي موسان گذارين ڇو نه ٿي؟
- بارش وسڻ کانپوءِ اڪيلا نه ٿي پئو
- لوڪ سان منهنجي لڙائي ڇا ڪجي؟
- الئي ڇو مند مينهوگي وڃي ٿي ٽهڪ ٽوڙيندي
- سڄي رات چنڊ ساڻ گڏجي رُلياسين
- اسان جي التجا اها اسان کي منهن ڏيکار جو
- منهنجي دل مان نٿا نڪرن مٺا ماڻهو مٺا ماڻهو
- هُن چيو آهي وساريان کيس مان،
- گل کي تون چيڀاٽين ڇو ٿو
- دل لڳي ۽ درد جو پنهنجو مزو
- پکي ويا اڏامي فضائون ٿيون ڦٿڪن
- ايترو ويجهو نه ڪنهن کي آڻجان
- موصل، ڪِرڪَڪ ۽ بصره تي رات به ٿي بمباري آ
- دل چوي ٿي آڱرين سان تنهنجي ذُلفن کي ڇُهان
- درد پيڙا ۽ رات تنهائي
- ٺوڳي دنيا روڳي مَنڙو
- سو جيون ڀي ڪهڙو جيون جنهن ۾ تنهنجي سار نه آهي
- چنڊ سان گڏجي گهمين ٿي رات جو
- چون ٿا ته ڏاڍو گهڻو پي وياسين
- عبرت، ڪاوش، شام ٽنهين ۾
- چپن جي ريشمي خوشبو اکين ۾ پيار اوتي وئي
- ڪنهن اپسرا جي اُڻيل ڄار ۾
- هُن جيئن ڏٺو مرڪي، هُن جيئن ڪيو ماڻو
- سانوري ڪنهن شام جهڙي ڇوڪري
- اسان چوڙين جي ڇَن ڇَن تي وري مدهوش ٿي پياسين
- ٻُڌو آ ته تو سڀ سنڀالي رکيا هَن
- ڳَلڙن آڳر تي چپ نچن دل ٿي چوي
- دل لڳيءَ کي مذاق سمجهن ٿا
- نظم
- ٻُڌو آ ته
- اچ ويهه منهنجي ڀرسان
- ماڻهوءَ کي ماڻهوءَ سان محبت ڪرڻ کپي
- هي آواره، لوفر سپنا
- ڇا ٿي سوچين؟
- پکي
- ڪربلا ۽ سنڌ
- هڪڙو سُندر خواب
- زندگي
- چوين ٿي ته توکي وساري ڇڏيان مان!!
- چنڊ جي چهري ۾ ڪنهن جي چاندني
- سنڌ وطن جو خير هجي
- وساري نه سگهبا
- سپنو ئي هوندو
- آجيان
- نيڻن جي دلڪشي
- نئين سال جي مبارڪ
- سور تنهنجو سَٺو نه ٿيندو
- ڇا کپي؟
- شاعر
- خوش هُوءَ هجي
- دعا
- سُرخ سپنا
- رهيو نه ڪجھ آ
- شهيدن جو رتبو
- ڄامشوري جي هوا ۽ کير جهڙي ڇوڪري
- دل ته چوي ٿي!!
- ٽوڙجي زندان کي زنجير کي
- پرينءَ جو شهر
- وساري نه ڇڏجو
- اڄ به توکي چَوان ٿو موٽي آ
- عشق زورا وَر
- اهو آ شهر
- ڇا ٿي پيو
- او محبوبه منهنجي ڪراچي
- مِس ڪالون
- هليو ويو سو به وڻجارو
- ڪٿي هن سور کي سانڍيون
- ڪئمپس ۽ ڇوڪريون
- ياد توکي به ڪئين نه هوندو
- ڪير چوي ٿو آهي ڪاري
- گيت
- سڄي رات سڏڪا ڀريندو رهي ٿو
- خوابن ۾ اچڻ ٿو چاهين يادن ۾ وسڻ ٿو چاهين
- اڄ سنڌوءَ ۾ تار ٿو پاڻي کپي
- سنڌوءَ جي سرگوشيءَ پويان
- هي جڳ جاني جيستائين
- پيئون پيئون ٿا پيئڻ ۾ مزو آ
- هُوءَ رات به آئي سپني ۾
- وري شام جو ڪنهن مڌر گيت ڇيڙيو
- پنڊيءَ مان ڳڙهيءَ ۾ وري خون آيو
- ڪَٽائي ڇڏيا باغ ڪنهن عاشقيءَ جا
- روئڻ کان رُلڻ کان سِڪڻ کان نه روڪيو
- مٽي ماڻهو منهنجي دلڙي
- ساهيڙين جي ڇڏي سَٿَ کي
- ملبو يا نه، الائي ملبو
- ريشم جي ڌاڳن، گلابن جي خوشبو
- هلڪي هلڪي ننڊ ڪرڻ ڏئي
- پيار جي ويرين جو مَن ميرو
- بزدل ماڻهو ڀاڙ تَرا ۽ ڀاڙيا ٿئي
- جاڳيا سنڌي ماڻهو سارا
- وايون
- ڄامشوري جون هوائون
- ڪيئن وِڌئين ماري، سندر ناريءَ کي
- وار کولي اڄ وري
- وڻ ۾ واهيرو ڪري
- محبت جا پيغام
- هُوءَ ڏِس نِم جي ڇانوَ ۾
- مون کي ساريندي
- مون ۽ منهنجي يار جي
- چپ تي ڳاڙهو گل رکي
- سنڌ ورسٽيءَ کان پري
- پنڇي پرڏيهي
- جيون چاهي ٿو
- ملي نه سگهنداسين
- رات به ٿي آيو
- ڇا عمر گُذاريندينءَ
- خوشبو سلام نياپا
- اکين کي ننڊ ئي ناهي
- دوها
- سج به ساڳيو چنڊ به ساڳيو ساڳيا تارا يار
- ٻارنهن مَئي تي ڪنهن جي وڏ وَر ڀيڻ به وِڌاوا ٿي
- پڻگهٽ پاڻهيارن جا ٽولا ناسي ناسي نيڻ
رکي هئي ويڙهي
سفيد چادر ۾
دل چري پر
سڙي ڏکن ۾
ڀسم ٿي ويئي
۽ هاڻ دل جي
لٽيل چمن ۾
رت سڙيل جا
نشان باقي
۽ تنهنجي پيرن جي
خيالي کڙڪي
سواءِ جانان
رهيو نه ڪجهه آ