هڪڙو سُندر خواب
۽ هُو ڪيڏو ڏور، پري کان ڏُور
الائي ڪاٿئون ڪاٿئون؟!
ٿَڪ ڀڄڻ لئه سَڀ پکيئڙا موٽن ٿا
رات ٺرڻ کان پوءِ نه چُرپر ڏارن ۾
گُڙ گُڙ جا آواز، ٻچا ۽ آکيرا
وڻ جي سنهڙي لام جي بستر تي ليٽي
هڪڙو سُندر خواب ڏسن ٿا
ڪويل جو آواز، ڪبوتر جا ٻچڙا
ڳيري جي ڳٽڪار ۽ جهرڪين جي چُڻ چُڻ
ڪنهن به گُليلي، گوليءَ جو ڪِٿ کاڄ نه ٿيا
ننڍڙن ننڍڙ پڃرن جا سڀ سوڙها دَرَ
جئين کُلن ٿا
ڀَڙڪا ۽ آواز، اُڏارون تترن جون
گم ٿيل سنڌ جي قيدين سان گڏ
پنهنجي پنهنجي ماڳ پُڄن ٿيون
۽ پوءِ باک کڻي ٿي هٿڙا
ڪو به شڪاري، ڪوبه نه ماري شال رهي
ڪوبه نه جيئري ايڏا سارا سور سَهي
ڪوبه نه سنڌ جو سهڻو ماڻهو قيد ٿئي.
(سنڌ جي گمنام قيدين جي نانءُ)