سپنو ئي هوندو
۽ مينديءَ جي خوشبوءِ ڦهلائي رُت ۾
غزالي بدن تان وڏا وار کولي
ڀاڳي ۽ سرمد جي آواز وانگر
مڌر ڇوڪري
مشتاق، باغي« ۽ آڪاش جا ڪي
گلابي چپن سان غضب گيت ڳائي
کڻي ڄامشوري جي چنچل هوا کي
ٺٽي جي هوا سان ملي نيٺ ويئي
ڪينجهر ۽ مڪليءَ ”وٺي واسُ وَنَ مان“
پرينءَ جي بدن مان
وڏو آهه جڳ ۾ ڪو معراج ماڻيو
پرينءَ ڪلهه اسان ڏي عجب ريت جو ڪو
هوا جي ذريعي آ نياپو اماڻيو
اچي خيرپور مان اسان سان ملي وڃ
پوءِ مرضي آ تنهنجي
رهي پئه هتي يا اسان کي وٺي وڃ
سوچيان ٿو شايد ڪو سپنوئي هوندو
سوچيان ٿو شايد ڪو سپنوئي هوندو
ٺٽي، ڄامشوري سندي واءُ گڏجي
اسان جي اڱڻ تي ڪٿان هاڻ ايندي؟
اسان خواب جيڪي ملڻ جا لڌا ها
سچي تن جي تعبير پڻ ڪيئن ٿيندي؟
سوچيان ٿو شايد ڪو سپنو ئي هوندو!
سوچيان ٿو شايد ڪو سپنو ئي هوندو!