شهيدن جو رتبو
ڳنڍي هن پڇيو هئس ته ڪئين ٿو لڳئي؟
ٻٽي، لڙڪ پنهنجي اکين مان ئي هاري
سڏڪي چيو هن سُٺو ٿو لڳي!
چون ٿا ته هن جي اکين ۾ اڃا پڻ
ساڳيو شام وارو ئي منظر ٿو ڇُلڪي
ڏئي ڳنڍ پوتيءَ جي ڪنڊ کي اڃا ڀي
اڌ رات کان پوءِ اڌڙوٽ چنڊ سان
ڪري ڪنهنجون ڳالهيون ٿي چنڊ کي رُئاري!
چون ٿا ته
هر رات پنهنجن هٿن کي ميندي ٿي لائي
اجرڪ ۽ پوتيءَ جي ڪنڊ کي ملائي
ستارن سان گڏجي ڪي سِهرا ٿي ڳائي
چون ٿا ته
هن جو مڱينتر مري ويو!!
مٽي ۽ ماڻهن جي حق لاءِ وڙهندي
چون ٿا شهيدن جو رتبو وڏو آ
ستارن جي سردار هن کي چيو هو
چون ٿا ته
تڏهن کان هوا ساڻ گڏجي
مٽي ۽ ماڻهن جا نغما ٿي ڳائي
چون ٿا
تڏهن کان پائي ويس ڳاڙهو
سنڌوءَ جي تهذيب پئي ٿي وڌائي
۽ اجرڪ جي عظمت کي پئي ٿي بچائي