پنڊيءَ مان ڳڙهيءَ ۾ وري خون آيو
اسان کي ٻُڌايو ته ڪنهن موڪلايو
چون ٿا جنوني ٻه ماڻهو ڪي آيا
چون ٿا ته خوني ٻه ماڻهو ڪي آيا
پِرت جي پکيءَ کي انهن ئي اُڏايو!!
سڀئي شهر شعلا، سڀئي ڳوٺ باهيون
اسان ڪنهن کي پڪڙيون اسان ڪنهن تي دانهيون
امن جي اکين کي جلادن جلايو!!
سڄي سنڌ ماتم جو منظر ڏسان ٿو
سڏڪن کان خالي نه ڪو گهر ڏسان ٿو
سڀن پنهنجي گهر ۾ تڏو آ وڇايو!!
اونڌيون کٽون ۽ مٺا کير هاري
نٿي ٿڃ پنهنجن ٻچن کي ڪا پياري
۽ ٻارن به پيئڻ نٿي کير چاهيو!!
“پنڪيءَ” جي پيڙا جي آتم ڪهاڻي
وساري نه سگهندي ڪا سنڌوءَ جي نياڻي
ڀلي ڳوٺ ڊاهيو، ڀلي جيل ٺاهيو!!
مڙئي يار مشتاق کي دلبري ڏيو
چوي ٿو ته سنڌ جو مسيحا مري ويو
بچايو بچايو مٺي سنڌ بچايو!!
(محترمه بينظير ڀٽو جي شهادت جي حوالي سان لکيل)