ڏک وڇوڙي وارا دل کي ڏاري وجهندا آهن
جيءُ جنجهوڙي، روح کي روڙي کاري وجهندا آهن
دنيا جي الزامن تي، دل مُرڪي پوندي آهي
محبوبن جا مهڻا ليڪن ماري وجهندا آهن
مان هڪ ڳوٺ جو سادو ماڻهو شهر ۾ ڀلجي آيس
ويتر داٻ رسڻ جا دڙڪا ڳاري وجهندا آهن
فون تي هن جا ٽهڪ ڪري ويا شهر سڄو اغوا
مُلڪ سڄي کي هن جا اُلڪا ماري وجهندا آهن
روئڻو، رُلڻو ڏاڍو سِڪڻو اڳ ۾ ئي مشتاق
پوءِ به الئي ڇو يار سِڪائي روئاري وجهندا آهن