ڪئمپس ۽ ڇوڪريون
سانوڻيءَ ڪَڪرن جيان
ڪالهه ڪئمپس ۾ وري
وار کولي پي گهميون
يادگيريون کوڙ ساريون
ذهن ۾ آيون تري
ڪيئن ڪئمپس ۾ اڳي
گهمندي هئي ڪا اَپسرا
ڪو ڏکيو پيپر کڻي
ذهن جي پردي پٺيان
سمهندي هئي ڪا اَپسرا
ڪئين ڪاريڊور ۾
ڪاڪل سُڪائيندي هئي
۽ ساهيڙين کي سڏي
“مشتاق” جون ڳالهيون مٺيون
ٻهڪي ٻُڌائيندي هئي
ڪئين ڪتابن وچ ۾
سارون ۽ سپنا کڻي
گيت ڳائيندي هئي
محبت ورهائيندي هئي
هن کي هڪ مشتاق ڇا؟
دنيا به چاهيندي هئي!1
اڄ به ساڳيون ڇوڪريون
اڄ به ساڳيا ڇوڪرا
پر الائي ڇو اسان جي
دل کي ناهي سا خوشي
هوءَ انگورن جي سريلي
سُرڪ جهڙي ڇوڪري
هوءَ چنبيلي، چاندني
۽ مرڪ جهڙي ڇوڪري
هوءَ نه آهي ڄامشوري جون
گهٽيون مايوس هن!!
هوءَ نه آهي ڄامشوري جون
سَکيون مايوس هن!!