نيڻن جي دلڪشي
هن جي نيڻن سندي نديءَ مان
جنهن به هيڪر سُرور ورتو آ
ان جي اکڙين ۾ گؤنچ گل ٻاٽيون
ڪيئي آسُن جا باغ باغيچا
دل جي آسڻ ۾ ڄڻ ڦُٽي نڪتا
هن جي نظرن جي خاص گرميءَ مان
ڪيئي ڪرڻا، شعاع جيئن ڦهليا
پاڻ ان جي عنايتن سان
هر پيار واري جي دڳ ۾
نيٺ سورج مُکيءَ جيان جڳ ۾
مهڪي ٻهڪي ٽڙي پيا آهيون
اڳ ۾ ڏاڍا هياسين بيگانه
هاڻي ٻيهر جڙي پيا آهيون
ڪير هاڻي اسان کي روڪيندو؟
هن جي اکڙين مان جو ڦُٽا آهيون
هن جي نيڻن جي دلڪشيءَ مان
پاڻ ڏاڍو سُرور ورتو آ
پاڻ دلبر جي دوستيءَ مان
شاعري ۽ شعور ورتو آ