اڄ سُتل ڪي سور جاڳائي وئي
ياد هُن جي دل کي تڙپائي وئي
هن وڌو ڀاڪر ته مان روئي پيس
۽ مِٺين جو مينهن برسائي وئي
منهنجي ڪنڌ تي پنهنجي چهري کي رکي
رات آئي مون کي پرچائي وئي
زندگي آ مختصر خودڪش نه ٿي
روشني جيون ۾ ڦهلائي وئي
مان رُٺل هئس، هن الئي ڇا ڇا چيو
۽ وري پَرتس ته شرمائي وئي
ڳل تي ڪجهه ٿَڦڪيون هڻي مشتاق کي
ٿورڙن لفظن ۾ سمجهائي وئي.