سنڌ سلامت پاران
سنڌ جا سڄڻو سلام ..........
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام پنهنجي وجود جي پهرين ڏينهن کان جيڪي ڪوششون شروع ڪيون هيون انهن جو مقصد ڪمپيوٽر ۽ خاص ڪري انٽرنيٽ تي سنڌي ٻوليء جي واڌاري ۽ ترقيء جو هيو. سنڌ سلامت سنڌي ٻوليء جي ڪتابن جي ذخيري کي دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ تائين پهچائڻ لاء ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن متعارف ڪرائڻ جو سسلو شروع ڪيو آهي ۽ ان سلسلي جو هي چوٿون ڪتاب ڊاڪٽر مشتاق ڦل جي شاعري “دل ته چوي ٿي” پيش آهي. اسين ٿورائتا آهيون پياري دوست ڊاڪٽر مشتاق ڦل جا، جنهن پنهنجي خوبصورت شاعريء جو هي ڪتاب سنڌ سلامت تي پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني آهي. هي ڪتاب سنيهو پبليڪيشن، ڄامشورو پاران ڇپايو ويو آهي.
اوهان سڀني دوستن، بزرگن ۽ ساڃاه وندن جي قيمتي مشورن، راين ، صلاحن ۽ رهنمائي جو منتظر.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
salamatsindh@gmail.com
www.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
تخت جي، تاج جي، درد جي دار جي
دوستيءَ کي ئي وڌائڻ ٿو گُهري
دل ۾ ننڍڙو گهر اڏيو ٿم پيار جو
بالڪُنيءَ ۾ بيٺي بيٺي وار سُڪائي ٿي
جي ماڻهو آ ته ماڻهوءَ کي به ڪنهن مُنهمان ۾ رکجي
اوهان وٽ پيار کي پرکڻ جا ماپائي الڳ آهن
ميڻ جي جسم کي تيز اس کان بچاءِ تون
خواب ڪو مونکي خدا جهڙو لڳو
سجاول، ساڪرو جاتي ۽ مڪليءَ جي هوائن ۾
جيئن رات مان آيس ته پئي پاٽ سڌي هئي
پنهنجي الهڙ جوانيءَ ۾ ڪو يار ڪيو هوندئي
پيار مان دل به ڪا ڀَري آ ڇا؟
دل جي چَويس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي
ڪوڙا ماڻهو ڪوڙي ياري نامنظور
مون کي ڪيئن وساري سگهندين؟
ڏک وڇوڙي وارا دل کي ڏاري وجهندا آهن
ڪنهنجي چوڻ تي هي چوڙيون ٿي پائين؟
عيد جي ڏينهن به ڪونه ساريو ٿَوَ
روح ڪنهنجي راه ۾ اٽڪي پيو
ڳوٺ جي هڪ حَسين، ڇوڪريءَ کي ڏٺم
اڄ سُتل ڪي سور جاڳائي وئي
بارشي موسم ۾ سوچيان ٿو متان ساريو هجئي
سور سانڍيون ٿي وتي سنسار جا
هُوءَ هوا هُوءَ ڇوڪري ڪي گيت ڳائيندا ويا
دُکي دل دُکائي، هلي هوءَ ويئي
تنهنجي اقرار کي به سمجهون ٿا
جيون توکي جاني منهنجا ڳولي ٿو
ڪٿي آهين منهنجا پرين آءُ هاڻي
گرمين جي موڪلن کي ڪهڙي خبر ته هُوءَ
هوءَ سمنڊ ڪناري تي ڪا سار کڻي آئي
محبت کي سمجهي سگهيو تون به ناهين
گَهرُ ڪري ويو آ اسان وٽ تنهنجو اوسيئڙو پرين
تون ئي منهنجو هٿ پڪڙين ها
جنهن کي چاهيئي سو ملي ويو ٿي چري
رنگ تنهنجا روپ تنهنجا او پرين
زندگي موسان گذارين ڇو نه ٿي؟
بارش وسڻ کانپوءِ اڪيلا نه ٿي پئو
لوڪ سان منهنجي لڙائي ڇا ڪجي؟
الئي ڇو مند مينهوگي وڃي ٿي ٽهڪ ٽوڙيندي
سڄي رات چنڊ ساڻ گڏجي رُلياسين
اسان جي التجا اها اسان کي منهن ڏيکار جو
منهنجي دل مان نٿا نڪرن مٺا ماڻهو مٺا ماڻهو
هُن چيو آهي وساريان کيس مان،
دل لڳي ۽ درد جو پنهنجو مزو
پکي ويا اڏامي فضائون ٿيون ڦٿڪن
ايترو ويجهو نه ڪنهن کي آڻجان
موصل، ڪِرڪَڪ ۽ بصره تي رات به ٿي بمباري آ
دل چوي ٿي آڱرين سان تنهنجي ذُلفن کي ڇُهان
سو جيون ڀي ڪهڙو جيون جنهن ۾ تنهنجي سار نه آهي
چنڊ سان گڏجي گهمين ٿي رات جو
چون ٿا ته ڏاڍو گهڻو پي وياسين
چپن جي ريشمي خوشبو اکين ۾ پيار اوتي وئي
ڪنهن اپسرا جي اُڻيل ڄار ۾
هُن جيئن ڏٺو مرڪي، هُن جيئن ڪيو ماڻو
سانوري ڪنهن شام جهڙي ڇوڪري
اسان چوڙين جي ڇَن ڇَن تي وري مدهوش ٿي پياسين
ٻُڌو آ ته تو سڀ سنڀالي رکيا هَن
ڳَلڙن آڳر تي چپ نچن دل ٿي چوي
دل لڳيءَ کي مذاق سمجهن ٿا
ماڻهوءَ کي ماڻهوءَ سان محبت ڪرڻ کپي
چوين ٿي ته توکي وساري ڇڏيان مان!!
چنڊ جي چهري ۾ ڪنهن جي چاندني
ڄامشوري جي هوا ۽ کير جهڙي ڇوڪري
اڄ به توکي چَوان ٿو موٽي آ
ياد توکي به ڪئين نه هوندو
سڄي رات سڏڪا ڀريندو رهي ٿو
خوابن ۾ اچڻ ٿو چاهين يادن ۾ وسڻ ٿو چاهين
اڄ سنڌوءَ ۾ تار ٿو پاڻي کپي
پيئون پيئون ٿا پيئڻ ۾ مزو آ
وري شام جو ڪنهن مڌر گيت ڇيڙيو
پنڊيءَ مان ڳڙهيءَ ۾ وري خون آيو
ڪَٽائي ڇڏيا باغ ڪنهن عاشقيءَ جا
روئڻ کان رُلڻ کان سِڪڻ کان نه روڪيو
ريشم جي ڌاڳن، گلابن جي خوشبو
پيار جي ويرين جو مَن ميرو
بزدل ماڻهو ڀاڙ تَرا ۽ ڀاڙيا ٿئي
ڪيئن وِڌئين ماري، سندر ناريءَ کي
سج به ساڳيو چنڊ به ساڳيو ساڳيا تارا يار
ٻارنهن مَئي تي ڪنهن جي وڏ وَر ڀيڻ به وِڌاوا ٿي
پڻگهٽ پاڻهيارن جا ٽولا ناسي ناسي نيڻ
ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا
ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
