ڪوڙ وڏو ڳالهائيندو هو
توکي ڪاٿي چاهيندو هو
تون ته ڀُليل هُئين ڀورا ماڻهو
هو ڪنهن ٻئي کي ڀائيندو هو
تنهنجي آڏو تنهنجو هو
ٻاهر پاڻ پڏائيندو هو
من ۾ سور هزارين ليڪن
دل جو درد لڪائيندو هو
پاڻ ڏسو مشتاق ٿو روئي
ٻين کي جو پرچائيندو هو
شاعري
دل تہ چوي ٿي
مشتاق ڦل سنڌ جو اهڙو شاعر آهي جنهن وٽ ڏات بہ آهي ته ڏانءُ بہ، هو سادن لفظن ۾ وڏي ڳالهه ڪرڻ جو هُنر ڄاڻي ٿو. هر اهل دل سندس شاعري ۽ خيال کي پنهنجي ترجماني محسوس ڪندو.
- 4.5/5.0
- 10774
- 1143
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مشتاق ڦل
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ارپنا
- پبلشر نوٽ:
- شاعر پاران
- غزل
- تخت جي، تاج جي، درد جي دار جي
- دوستيءَ کي ئي وڌائڻ ٿو گُهري
- دل ۾ ننڍڙو گهر اڏيو ٿم پيار جو
- بالڪُنيءَ ۾ بيٺي بيٺي وار سُڪائي ٿي
- جي ماڻهو آ ته ماڻهوءَ کي به ڪنهن مُنهمان ۾ رکجي
- اوهان وٽ پيار کي پرکڻ جا ماپائي الڳ آهن
- ميڻ جي جسم کي تيز اس کان بچاءِ تون
- هوا ۾ اُڏاري رئو آسماني
- خواب ڪو مونکي خدا جهڙو لڳو
- سجاول، ساڪرو جاتي ۽ مڪليءَ جي هوائن ۾
- جيئن رات مان آيس ته پئي پاٽ سڌي هئي
- پنهنجي الهڙ جوانيءَ ۾ ڪو يار ڪيو هوندئي
- پيار مان دل به ڪا ڀَري آ ڇا؟
- دل جي چَويس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي
- ڪوڙا ماڻهو ڪوڙي ياري نامنظور
- مفلسي ۽ بُک بيماري ته ڏس
- رات جي ٿڌڪار ٿڌڙي روشني
- آئي هلڪي هوا اُجهامي ويو
- درد وڇوڙي پيار جي پيڙا
- ها آواره ماڻهو آهيون
- ڪوڙ وڏو ڳالهائيندو هو
- مون کي ڪيئن وساري سگهندين؟
- ڏک وڇوڙي وارا دل کي ڏاري وجهندا آهن
- ڪنهنجي چوڻ تي هي چوڙيون ٿي پائين؟
- عيد جي ڏينهن به ڪونه ساريو ٿَوَ
- روح ڪنهنجي راه ۾ اٽڪي پيو
- ڳوٺ جي هڪ حَسين، ڇوڪريءَ کي ڏٺم
- اڄ سُتل ڪي سور جاڳائي وئي
- بارشي موسم ۾ سوچيان ٿو متان ساريو هجئي
- پيار پُراڻو ٿيندو آ ڇا؟
- سور سانڍيون ٿي وتي سنسار جا
- هُوءَ هوا هُوءَ ڇوڪري ڪي گيت ڳائيندا ويا
- دُکي دل دُکائي، هلي هوءَ ويئي
- تنهنجي اقرار کي به سمجهون ٿا
- جيون توکي جاني منهنجا ڳولي ٿو
- ڪٿي آهين منهنجا پرين آءُ هاڻي
- گرمين جي موڪلن کي ڪهڙي خبر ته هُوءَ
- المنظر جو منظر دل ۾
- هوءَ سمنڊ ڪناري تي ڪا سار کڻي آئي
- محبت کي سمجهي سگهيو تون به ناهين
- گَهرُ ڪري ويو آ اسان وٽ تنهنجو اوسيئڙو پرين
- تون ئي منهنجو هٿ پڪڙين ها
- جنهن کي چاهيئي سو ملي ويو ٿي چري
- رنگ تنهنجا روپ تنهنجا او پرين
- زندگي موسان گذارين ڇو نه ٿي؟
- بارش وسڻ کانپوءِ اڪيلا نه ٿي پئو
- لوڪ سان منهنجي لڙائي ڇا ڪجي؟
- الئي ڇو مند مينهوگي وڃي ٿي ٽهڪ ٽوڙيندي
- سڄي رات چنڊ ساڻ گڏجي رُلياسين
- اسان جي التجا اها اسان کي منهن ڏيکار جو
- منهنجي دل مان نٿا نڪرن مٺا ماڻهو مٺا ماڻهو
- هُن چيو آهي وساريان کيس مان،
- گل کي تون چيڀاٽين ڇو ٿو
- دل لڳي ۽ درد جو پنهنجو مزو
- پکي ويا اڏامي فضائون ٿيون ڦٿڪن
- ايترو ويجهو نه ڪنهن کي آڻجان
- موصل، ڪِرڪَڪ ۽ بصره تي رات به ٿي بمباري آ
- دل چوي ٿي آڱرين سان تنهنجي ذُلفن کي ڇُهان
- درد پيڙا ۽ رات تنهائي
- ٺوڳي دنيا روڳي مَنڙو
- سو جيون ڀي ڪهڙو جيون جنهن ۾ تنهنجي سار نه آهي
- چنڊ سان گڏجي گهمين ٿي رات جو
- چون ٿا ته ڏاڍو گهڻو پي وياسين
- عبرت، ڪاوش، شام ٽنهين ۾
- چپن جي ريشمي خوشبو اکين ۾ پيار اوتي وئي
- ڪنهن اپسرا جي اُڻيل ڄار ۾
- هُن جيئن ڏٺو مرڪي، هُن جيئن ڪيو ماڻو
- سانوري ڪنهن شام جهڙي ڇوڪري
- اسان چوڙين جي ڇَن ڇَن تي وري مدهوش ٿي پياسين
- ٻُڌو آ ته تو سڀ سنڀالي رکيا هَن
- ڳَلڙن آڳر تي چپ نچن دل ٿي چوي
- دل لڳيءَ کي مذاق سمجهن ٿا
- نظم
- ٻُڌو آ ته
- اچ ويهه منهنجي ڀرسان
- ماڻهوءَ کي ماڻهوءَ سان محبت ڪرڻ کپي
- هي آواره، لوفر سپنا
- ڇا ٿي سوچين؟
- پکي
- ڪربلا ۽ سنڌ
- هڪڙو سُندر خواب
- زندگي
- چوين ٿي ته توکي وساري ڇڏيان مان!!
- چنڊ جي چهري ۾ ڪنهن جي چاندني
- سنڌ وطن جو خير هجي
- وساري نه سگهبا
- سپنو ئي هوندو
- آجيان
- نيڻن جي دلڪشي
- نئين سال جي مبارڪ
- سور تنهنجو سَٺو نه ٿيندو
- ڇا کپي؟
- شاعر
- خوش هُوءَ هجي
- دعا
- سُرخ سپنا
- رهيو نه ڪجھ آ
- شهيدن جو رتبو
- ڄامشوري جي هوا ۽ کير جهڙي ڇوڪري
- دل ته چوي ٿي!!
- ٽوڙجي زندان کي زنجير کي
- پرينءَ جو شهر
- وساري نه ڇڏجو
- اڄ به توکي چَوان ٿو موٽي آ
- عشق زورا وَر
- اهو آ شهر
- ڇا ٿي پيو
- او محبوبه منهنجي ڪراچي
- مِس ڪالون
- هليو ويو سو به وڻجارو
- ڪٿي هن سور کي سانڍيون
- ڪئمپس ۽ ڇوڪريون
- ياد توکي به ڪئين نه هوندو
- ڪير چوي ٿو آهي ڪاري
- گيت
- سڄي رات سڏڪا ڀريندو رهي ٿو
- خوابن ۾ اچڻ ٿو چاهين يادن ۾ وسڻ ٿو چاهين
- اڄ سنڌوءَ ۾ تار ٿو پاڻي کپي
- سنڌوءَ جي سرگوشيءَ پويان
- هي جڳ جاني جيستائين
- پيئون پيئون ٿا پيئڻ ۾ مزو آ
- هُوءَ رات به آئي سپني ۾
- وري شام جو ڪنهن مڌر گيت ڇيڙيو
- پنڊيءَ مان ڳڙهيءَ ۾ وري خون آيو
- ڪَٽائي ڇڏيا باغ ڪنهن عاشقيءَ جا
- روئڻ کان رُلڻ کان سِڪڻ کان نه روڪيو
- مٽي ماڻهو منهنجي دلڙي
- ساهيڙين جي ڇڏي سَٿَ کي
- ملبو يا نه، الائي ملبو
- ريشم جي ڌاڳن، گلابن جي خوشبو
- هلڪي هلڪي ننڊ ڪرڻ ڏئي
- پيار جي ويرين جو مَن ميرو
- بزدل ماڻهو ڀاڙ تَرا ۽ ڀاڙيا ٿئي
- جاڳيا سنڌي ماڻهو سارا
- وايون
- ڄامشوري جون هوائون
- ڪيئن وِڌئين ماري، سندر ناريءَ کي
- وار کولي اڄ وري
- وڻ ۾ واهيرو ڪري
- محبت جا پيغام
- هُوءَ ڏِس نِم جي ڇانوَ ۾
- مون کي ساريندي
- مون ۽ منهنجي يار جي
- چپ تي ڳاڙهو گل رکي
- سنڌ ورسٽيءَ کان پري
- پنڇي پرڏيهي
- جيون چاهي ٿو
- ملي نه سگهنداسين
- رات به ٿي آيو
- ڇا عمر گُذاريندينءَ
- خوشبو سلام نياپا
- اکين کي ننڊ ئي ناهي
- دوها
- سج به ساڳيو چنڊ به ساڳيو ساڳيا تارا يار
- ٻارنهن مَئي تي ڪنهن جي وڏ وَر ڀيڻ به وِڌاوا ٿي
- پڻگهٽ پاڻهيارن جا ٽولا ناسي ناسي نيڻ
توکي ڪاٿي چاهيندو هو
تون ته ڀُليل هُئين ڀورا ماڻهو
هو ڪنهن ٻئي کي ڀائيندو هو
تنهنجي آڏو تنهنجو هو
ٻاهر پاڻ پڏائيندو هو
من ۾ سور هزارين ليڪن
دل جو درد لڪائيندو هو
پاڻ ڏسو مشتاق ٿو روئي
ٻين کي جو پرچائيندو هو