شاعري

دل تہ چوي ٿي

مشتاق ڦل سنڌ جو اهڙو شاعر آهي جنهن وٽ ڏات بہ آهي ته ڏانءُ بہ، هو سادن لفظن ۾ وڏي ڳالهه ڪرڻ جو هُنر ڄاڻي ٿو. هر اهل دل سندس شاعري ۽ خيال کي پنهنجي ترجماني محسوس ڪندو. 
  • 4.5/5.0
  • 10774
  • 1143
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مشتاق ڦل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book دل تہ چوي ٿي

ڪٿي هن سور کي سانڍيون

ڪٿي هِن سور کي سانڍيون؟!!
ڪٿي هن درد کي ٻوڙيون؟!!
ڇڏي ويئي اڪيلو آ
اسان کي اڄ به راهن ۾
ڀري ڀاڪر ۾ رکندي ۽
هُئي رکندي جا ٻانهن ۾
لڳي ٿو ڄڻ اثر ڪونهي
رهيو شايد ڪو دانهن ۾
توڙي جو درد جا شعلا
ٻرن ٿا پيا نگاهن ۾
ڪٿي هن درد کي ٻوڙيون؟!!
ڪٿي هن سور کي سانڍيون؟!!
وري ڪا سانوري ڇوري
برهه جي باهه ٻاري وئي
وري ڪا ياد ماضيءَ جي
ڏکويل دل کي ڏياري وئي
امالڪ پيار پنهنجي ۾
مرڻ کان اڳ ئي ماري وئي
اسان کي عشق جا لاها
۽ چاڙها سڀ سيکاري وئي
ڪٿي هن درد کي ٻوڙيون؟!!
ڪٿي هن سور کي سانڍيون؟
هتي ڪنهن ماءُ کي ماريو
هُتي ڪنهن ڀيڻ کي ماريو
ڪُڌن ڪارنهن جي الزامن
ڏکيءَ جي ڏيل کي ڏاريو
پسند جي پيار پرڻي ڀي
سَکيءَ کي خوب سيکاريو
سڳا مائٽ ڇڏي آئي
سڏن ٿا کيس سڀ ڌاريو
ڪٿي هن درد کي ٻوڙيون؟!!
ڪٿي هن سور کي سانڍيون؟
نچي ٿي ڪا رقاصا ۽
مٿان نوٽن جا وسڪارا
سندس ڇاتيءَ جي ڇلڪي تي
ڏئي وحشت ٿي لامارا
روئن ٿا پير ۾ گهنگهرو
مرن ٿا خواب موچارا
ڄڻي ڪنهن هيءَ ڀي هوندي
اڙي ڪجھ سوچ او پيارا
ڪٿي هن درد کي ٻوڙيون؟!!
ڪٿي هن سور کي سانڍيون؟
اسان آخر وڃئون ڪاڏي؟
اسان کي ڪوته سمجهائي
اسان جو ساهه ٿو نڪري
وٺو هي درد موٽائي
کڻي هن سور کي اڇلي
کڻي ڪو يار ڳل لائي
چريءَ دل کي سڪون ڪونهي
ويو ڪو چئن چورائي
ڪٿي هن درد کي ٻوڙيون؟!!
ڪٿي هن سورکي سانڍيون؟!!