مِس ڪالون
مگر ڪنهن ڪال ۾ اهڙي
صفا ڪا ڇڪ ئي ناهي
اچي جا دل کي تڙپائي
اچي جا روح گرمائي!!
ٽٽي ويا رابطا سارا
خبرناهي ته آخر ڇو؟
نڪي گڊمارننگ جي ڪِس
نه ئي مئسيج راتين جو!
منهنجي موبائل جا ڳوڙها
اگهڻ وارو نه آهي ڪو!
لڳي ٿو ساهه جي تند کي
وڇوڙو هاڻ ٽوڙيندو
لڳي ٿو ذهن جي ٿَڪ تي
نه گورين جو اثر ٿيندو!
لڳي ٿو آخري ڀيرو
چئي گڊباءِ چپڙن سان
پنهنجي موبائل جو نمبر
مٽائي هُن ڇڏيو آهي!!
مگر مان ڀي ته مان آهيان
منهنجي انتظار جي ڪيفيت
۽ منهنجي عادتن کان هوءَ
واقف آ ته هي پاڳل
سمهندو ڪونه جيستائين
هُن جي ڪال يا مِس ڪال
آڌيءَ جو وري ايندي
۽ مون کي پيار مان چَوندي!
چريا مشتاق سُمهه هاڻي!
هلي آ! ٻانهن منهنجيءَ تي
۽ پوءِ هلڪيون ٿڦڪيون ڏئي
اکين منهنجن کي آڍيندي
سمهاريندي ابد جي ننڊ!!
منهنجا ڳوڙها، وهاڻي، ڇِوَ
۽ هُن جي ٻانهن کي آلو
ڪري ڪو گيت ڳائيندا
۽ پوءِ موڪليندا!!
۽ پوءِ مان سمهي پوندس
۽ پوءِ مان سمهي پوندس