ڇا کپي؟
فون تي نياپو ڇڏيئين
مشتاق کي چئجو ته
ڳالهائي ضروري “شام جو”
هونئن ته اهڙي آرزوءَ ۾
ڏينهن گذريا ڪيترا
کوڙ شامون ٿيون بسر
ڪيترا خط ۽ چٺيون
هن ڏي لکيم ۽ فون ڪيم
پر چري هن ڇوڪريءَ جي
دل پڪي ڄڻ ڪو پٿر
هن تي نه ٿيو ڪوئي اثر
هاڻ ويندي ويندي مون سان
دل پشوري ٿي ڪري
ڪجهه ته ڇوري ٿي ڪري!؟
ذهن ۾ اڀريا هزارين سوال
هُٽ کُٽ ٿي پئي
پر! پوءِ به سڪڻي روح جو
۽ وسڪڻي دل جو خوشيءَ مان
هانءُ ٿو ڦاٽي پيو
کوڙ ساريون فون تي ڳالهيون ڪبيون
روئي ڏ بو
حال پنهنجي دل جو هُن سان
سڏڪي سربستو ڪبو
من کڻي “مشتاق” کي هڪڙو ملڻ لئه منٽ ڏئي
مشتاق کي ٻيو ڇا کپي؟
مشتاق کي ٻيو ڇا کپي؟