عيد جي ڏينهن به ڪونه ساريو ٿَوَ
ڏاڍا آهيو پڪا وساريو ٿَوَ
خط آيو نه فون جي گهنٽي
ڏينهن ٿي ويا نه مُنهن ڏيکاريو ٿَوَ!!
پنهنجو سمجهي اوهان ڏي آيا سين
ڌاريو سمجهي مگر ڌڪاريو ٿَوَ!!
پاڻ سِڪڻا ۽ دل به سڪڻي آ
مونکي هٿ سان، سڪائي ماريو ٿَوَ!!
لُڙڪ، لارون اکين ۾ اوجاڳا
روز مشتاق کي روئاريو ٿَوَ!!