چوين ٿي ته توکي وساري ڇڏيان مان!!
چوين ٿي ته توکي وساري ڇڏيان مان
چوين ٿي ته توکي وساري ڇڏيان مان
اوپياري اوپياري او دنيا کان پياري!!
چوين ٿي ته مان دل جي ويرانَ مندر ۾
نَڪِي گل پوکيان نه خوشبو ئي ڇڻڪيان
چوين ٿي ته بس شهر جي گوڙ وانگر
حياتيءَ جا ڏينهن باقي گهاري ڇڏيان مان!
ها جڏهن دوستيءَ جو نَڪو نانءُ رهندو
نه ئي پريت هوندي نه ئي پيار هوندو
نه اقرار هوندو، نه انڪار هوندو
تڏهن توکي شايد وساري ڇڏيان مان!!
چوين ٿي ته توکي نه پوڄيان نه پايان
نه تنهنجو سڏايان نه توکي ئي چاهيان
چوين ٿي ته پاليل پکي پيار وارا
اکين جي اڱڻ مان اُڏاري ڇڏيان مان!
ها! جڏهن چنڊ جي چاندني ڪير روڪي
۽ واءُ مينديءَ جي خوشبو نه آڻي
نڪي سج اُڀري نه تارا ئي ٽمڪن
تڏهن توکي شايد وساري ڇڏيان مان!!
چوين ٿي ته دل مان تڙي يادگيريون
جيون ڪٿائن کي تيلي ڏيان مان!!
چوين ٿي ته سالن کان سانڍيل سمورا
تنهنجا خط، ڦوٽو به ڦاري ڇڏيان مان!!
ها جڏهن نانءُ سنڌڙيءَ جو مٽجي وڃي ۽
ڀٽائيءَ جي وائي ڪو راڳي نه ڳائي!!
تڏهن سمجهه مشتاق ڀي ڪونه هوندو
تڏهن توکي شايد وساري ڇڏيان مان!!
(مرڪزي خيال نوجوان شاعر امجد دراني)