پڻگهٽ پاڻهيارن جا ٽولا ناسي ناسي نيڻ
تن جي جوڀن جادوءَ ۾ پيا ڪيئي ڦاسي نيڻ
ناسيون، نبريون چُنريون پائي ناريون نڪتيون جيئن
هو ڏس ساهون سُڪل وڻ مان ٽارون نڪتيون تيئن
ڪونج ڳچين ۾ هنسليون پائي ناريون نڪتيون هيل
صحرا ۾ پڻ ساوڪ ٿي وئي ڦول ڦٽا رابيل
هوءَ ڏس سامهون وڻ جي هيٺان ويٺي ان ڇڻي
منهنجي سنڌ جي ڄائي آخر مون کي ڇو نه وڻي
هوءَ ڏس سامهون اجرڪ واري لوڏيندي ٻانهون
هُن سان گڏ ڀٽائيءَ جون آهن ڪي دُعائون
هوءَ ڏس سامهون ڳڀرو ناري ويٺي ڀرت ڀري
هُن جي هِڪ هِڪ ٽاڪي تي ٿي منهنجي دل ٺري
هُوءَ ڏَس سامهون وارن کي ٿي ويٺي لاسُ هَڻي
ڄڻ ته اسان جي دل جي گهر ۾ خوشبوءَ خاصُ هڻي