دل جي چَويس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي
سڪ جي لڳيس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي
ڇا ٿو ڪري سگهانس جي هوءَ شوخ ٿي رهي
مرضي پويس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي!
موسان رُسڻ جا روز بهانا ڪري وري
ڪاوڙ لهيس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي!
ڪنهن کان نٿي پڇي مگر ڪا اوچتو کڻي
منهنجو ڏَسيس ٿي ته ڏئي پيارُ کوڙ ٿي!
مشتاق کي ته هوءَ وساري نٿي سگهي
جڏهين مليس ٿي ته ڏئي پيار کوڙ ٿي!