هُوءَ هوا هُوءَ ڇوڪري ڪي گيت ڳائيندا ويا
پيار محبت پاڻ دنيا ۾ ورهائيندا ويا
مُون ٻڌو آ ڪيترن دلين سنديون ٽوڙي دريون
عاشقن جي ڪا اندر ۾ آڳ لائيندا ويا
مون ٻُڌو آ هو گهڙي کن لاءِ ڀي جا ٿي رُڪيا
واٽ ويندڙ ماڻهو پنهنجو سر جهڪائيندا ويا
مون ٻڌو آ عشق محبت کي ڪندا هو عام ويا
نينهن جو نقشو نرالو جڳ ۾ ٺاهيندا ويا
مون ٻُڌو آ ڪالهه هو پازيب پائي پير ۾
ڇير جي ڇم ڇم سان نينگر ڪي نچائيندا ويا
مون ٻُڌو آ ڪالهه هُو گڏجي ڀٽائي تي رُنا
سنڌ ساري ٿي سُڪي ڀٽ کي ٻڌائيندا ويا
مون ٻُڌو آ ڪالهه هو ٿر جي ڏکي حالت ڏسي
ڳاڙي ڳوڙها ٿر مٿان بارش وسائيندا ويا
مون اکين سان ڪالهه ڪي ڳاڙها جهنڊا اُڀ ۾ ڏٺا
انقلابي سوچ کي ويتر وڌائيندا ويا
سنڌ جي پاڻي، مٽي ۽ باهه جي سرهاڻ لئه
مُرڪندي مشتاق ڪيئي ڪنڌ ڪپائيندا ويا