شاعر
مگر ڪنهن کي خبر هُو؟
دک، درد زماني جا سڀئي پاڻ وٽ رکندو!
هن پنهنجي ڪمائي سڄي ڪائنات کي آڇي
مون ته ٻُڌو آهه، هُن ڪا باس هئي باسي
بيمار ٿئي ڪنهن به امڙ جو نه ڪو ٻچڙو
ڪنهن ڀيڻ جو ڪو ڀاءُ ڪڏهن ڀي نه قتل ٿئي
ڪنهن کي نه مِلن اغوا ۽ تاوان جون ڌمڪيون!!
سونهن کي ۽ پيار کي هن عام ڏسڻ لءِ
۽ پيار جي ويرين کي بدنام ڏسڻ لءِ
پنهنجي سڄي شاعري ۽ ڏات کي جڳ ۾
ڪا ڇير ٻڌي، پنهنجي رت جو تِلڪ لڳائي
موڪليو ماڻهن ڏي امن کي نه ڇڏي ڏيو!
هي پيار جو پيغام زماني کي سڏي ڏيو!
مون آهه ٻڌو هن ڪا اهڙي باس هئي باسي
هو شاعري پنهنجيءَ کي ورهائيندو دنيا ۾
ڪي گيت امن پيار جا ڳائيندو دنيا ۾!
مون آهه ٻُڌو گيت ڪو ٺاهيندي ڪُسي ويو
“زخمي” ته هيو پاڻ اسان کي به ويو گهائي،
ڪمال جو شاعر هو! مگر ڪنهن کي خبر هُو؟
راهه ويندو ري گناهه قتلام ٿي ويندو!!
انسان جي عظمت جو نيلام ٿي ويندو!!
(زخمي چانڊيه جي شهادت جي موقعي تي لکيل)