شاخ ڪناري ڳوٺڙو
شام، هِير، پسيل بدن
نينگريءَ ڀريو گهڙو.
*
پئي ٽڙي ڪنول جان،
واهه مان نڪتي نينگري
جِيئن پسيل چولي سان.
*
شاخ، ڪنارو، ٻٻر،
سامهون سرنهن کيت ۾
اچي لٿا ڪبوتر.
*
اڪيلائي، عذاب،
ها، پر هاڻي ٿي ويا
دل جا گهاءَ گلاب.
*
تو بن آنءُ اداس،
دک لڳي ٿي هر دِشا
هاڻي ڪهڙي آس!؟
*
ڄمڻ آهي انت
ساري پيڙا زندگي،
ماڻهو هونئن اننت.
*
گوتم: جوڀن ونت
سروم دکم دکم،
ڄمڻ ڪارڻ انت.