نگاهن سندو تير جلوا هيو،
سڄو روح ۽ سرير جلوا هيو.
جڏهن هُن چپن تي پيالو رکيو،
نڙيءَ مان لڳو کير جلوا هيو.
هو ڪومل ڪراين ۾ سڳڙين جيان،
ٻڌائون ته زنجير جلوا هيو.
جڏهن هُن وڇوڙي جا ورلاپ ڪيا،
ڏٺوسون ته فقير جلوا هيو!
ٻه ٽي نينگريون جو سِراندي لٿيون،
جواني چيو: پِير جلوا هيو.
هو ٻيڙيون کنيو پي ويون ڄڃ کي،
تڏهن چنڊ وچ سير جلوا هيو.
چميس پير ڪينجهر پئي چاهه مان،
سوين رات جهمپير جلوا هيو.