ڪو ستارو سار جو منهنجي پڌر جاڳيو پئي،
درد دل ۾ چنڊ وانگر رات ڀر جاڳيو پئي.
ڪيئن چئجي خواب هو؟ تون جنهن گهڙي آئين پرين!
ها ستل مان هوس پر منهنجو اندر جاڳيو پئي.
سنگباري تون ڪري واپس هليو وئين سانورا!
گهاءُ هر هڪ ۾ سدا تنهنجو پٿر جاڳيو پئي.
هو مسافر ها، هليا ويا منزلن ڏي، پوءِ ڇو؟
اڄ به ڪنهن اوسيئڙي ۾ ڪوئي گهر جاڳيو پئي.
راتڙي ويئي لڙي ۽ پيو سمهي سارو شهر،
ڪو ديوانو هو ڳلين ۾ جنهن لئه در جاڳيو پئي.
هي هٿن جون سڀ لڦون ڦلڙيون هيون آڪاش جون،
ٿي ٻنيءَ خوشبو وئي بُت تي پگهر جاڳيو پئي.
هيل سانوڻ ڪيترا آيو کڻي آ داستان،
ڦول، ٻوٽا، ڇوڪريون، خوش خوش ڏهر جاڳيو پئي.
دل اڏامي پي گهميون ساريون گهٽيون ڪنهن سونهن جون،
عشق منهنجو، هن ڏٺو جو هڪ نظر جاڳيو پئي.
ديوداسيون پيون سُمهي ٻوٽي اکيون اڌ رات جو،
ڪنهن پوڄاري جي اداسيءَ ۾ مندر جاڳيو پئي.