جڏهن تو هٿن ڪي اشارا کنيا،
اسان پير اوڏنهن اڃارا کنيا.
هي دل جي اڱڻ تي اونداهيون رهيون،
تڏهن ڀي توهان لئه ستارا کنيا.
دريا عشق جو هو پياسين ڪڏي،
نه سيڻاهه جا ڪي سهارا کنيا.
سڀئي منزلون ڀي اوهانکي ڏنيون،
اسان يار اڻ کٽ هي چارا کنيا.
جڏهن تو خوشين کي ڀريو ڀاڪرين،
ته دل درد سارا ڏکارا کنيا.
زماني کي ٺوڪر بِلاتي هڻي،
اسان بس رڳو يار پيارا کنيا.
اسان کي اڪيلو ڇڏي سير ۾،
وڃي پاڻ لئه هن ڪنارا کنيا.
هو مڪلي تي راتيون اکين ۾ ڪٽيون،
اسان اڄ پٿر جا پنارا کنيا.
دعا ڇو نه هُن جي قبولَي خدا،
محبت منجهان هٿ ڪنوارا کنيا.
پهاڙن پٺيان سج ميندي هنئي،
پَريان موڙ لئه رات تارا کنيا.
خدائي سڄي جت هئي ناچ ۾،
اکين لئه عجب سي نظارا کنيا،
ڀٽائي! سدائين ڪجان پيو ڪرم،
ٻه ٽي ٻول توکان اڌارا کنيا.