ڪيڏانهن ڪَهي ٿي؟
توڙي پري آهه ته به
مون ۾ رهي ٿي.
*
ماڻهو! مٽيءَ جي
تنهنجي پور پور مان
سڳنڌ اچي ٿي.
*
جيئن ئي ستي هوءَ
سارو بسترو ٿي ويو
خوشبو ئي خوشبوءِ.
*
سدائين سارين!
هوءَ جا تنهنجي جوئڙي
متان وسارين!
*
ڏاڍا ڪشالا
جيونُ وٺ وٺان رڳو؛
وقت ڄڻ ڀالا.
*
لهرون اٿيون جر مان
آڙيون لٿيون ڍنڍ تي
ڦيرو ڏيئي مٿان.
*
آڪاش وڻي ٿو
پکين وڳر واءَ ۾
کنڀڙا هڻي ٿو.
*
ڪُڪڙ لڳي ٿو،
زندگي داڻن جيئن؛
وقت چڳي ٿو.