شاعري

لاڙ لهرون سمنڊ

ڪتاب ”لاڙ لهرون سمنڊ“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب شاعر، ليکڪ ۽ ناول نگار نواز خان زئور جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.
انعام عباسي لکي ٿو: هيءَ ڪتاب: ”لاڙ، لهرون، سمنڊ“ سندي سنڌ ساڃاهه، چاهه، اتساهه ۽ ٻليدان جي ٻاڪارن جو پڙاڏو لڳي ٿو...
وڏي وقت کان پوءِ سنڌي شاعريءَ جي سنسار ۾ هڪ اعليٰ فني، فڪري ۽ خاص قومي ماجرا ئن، مامرن ۽ مونجهارن کي وائکو ڪندڙ سريلو ڪتاب آيو آهي....“
Title Cover of book لاڙ لهرون  سمنڊ

ڪنهن ڪنواري بدن ۾ ڪهاڙي لٿي،

ڪنهن ڪنواري بدن ۾ ڪهاڙي لٿي،
ڪا اڳياڙي لٿي، ڪا پڇاڙي لٿي.
لوڪ پهرا سوين، پر نه روڪي سگهيو،
ها، لٿي پيار ۾ هوءَ ڏهاڙي لٿي.
ڇا ته خوشبوءَ هئي هُن جي آواز ۾،
واءُ ۾ ڄڻ ته گلڙن جي واڙي لٿي!
سمنڊ تي ڪيترا چٽ چٽيا پکين!
شيڪلو جو اڏي ويو ته آڙي لٿي.
اڄ ته سرهيل ڀي ويو سُڪي آ صفا،
ٻار وهنجن ڪٿي؟ هاڻ گهاڙي لٿي.
ڇو نه مومل هئي اڄ انهي ماڳ تي،
ڇو اکين ۾ رڳو اڄ ته ماڙي لٿي!؟
رات دلڙي صفا خاڪ ئي خاڪ هئي،
ياد جي ڪا اچانڪ اماڙي لٿي.
وقت کان ئي اڳي ڏس وَياسين ڇڻي،
درد جي ول بي باڙي بي پاڙي لٿي.
ڄامشورو ڇڏي گهر پڳاسين جڏهن،
سج لٿي جو اندر ۾ پهاڙي لٿي.
ها اُتر سان سوين واسطا، پوءِ ڀي،
هانءُ ۾ ڇوڪري ڪائي لاڙي لٿي.
ها حيا جي سبب ڳل ڳاڙها جنهين،
رات بستر ۾ بلڪل اگهاڙي لٿي.
کيپ مان ٿو ڏسي ڪيئن هن کي نواز،
ڪجهه ته نيرو چڙهيس، ڪجهه ته تاڙي لٿي.