گلن جان سندءِ هيءَ سجل نيڻ ها،
کلڻ سان لڳو ٿي ڪنول نيڻ ها.
صبح رنگ انهن جو گلابي هيو،
سنجهي ڀي وڻيا پي ڪجل نيڻ ها.
ڇڙي راڳڻي رات سنسان ۾،
ٻُري پيا پرين جا غزل نيڻ ها.
اُفق ڀي، شفق ڀي انهن ۾ ٻڏو،
ابد نيڻ ها ۽ ازل نيڻ ها.
صحيفي جيان ڪائي صورت لٿي،
اسان جا ٻئي ڄڻ رحل نيڻ ها.
جڏهن ٿي کڄيا، ٿي ڏٺائون پرين،
محبت ۾ ڪيڏا اَٽل نيڻ ها!