روشنيون ترن ٿيون
عڪس وجهي پاڻيءَ تي
بتيون ٻرن ٿيون.
*
چارا سڏين ٿا
مون کي تنهنجي روح جيئن
تارا سڏين ٿا.
*
آڪاش ٻري ٿو
ستارن سان سونهن ۾
جادو ڀري ٿو.
*
آڪاش ٻري ٿو
ڪيڏي سهڻي ڪائنات!
روح ٺري ٿو.
*
آڪاش ٻري ٿو
ستارن جي سمنڊ ۾
چنڊ تري ٿو.
*
آڪاش ٻري ٿو
کير ڌارا جي پويان چنڊ
ننڊڙي ڪري ٿو.
*
اڀ نه گهمن ٿا
تاڻي چادر رات جي
ماڻهو سمهن ٿا!
*
آهن سڀ اَمُل،
ڪهڪشان جي باغ ۾
تارو تارو گل.
*
تارا کڙن ٿا
ڪهڪشان جي باغ ۾
گلڙا ٽڙن ٿا.
*
ڪيئي چارا هن
ڪهڪشان جي باغ ۾
لکين ٻارا هن.